این مقاله در مورد مواد پلیمری "گیاه لاستیک" است. و درباره مواد لاستیکی مصنوعی موجود در لاستیک مصنوعی نمیباشد.
کاشت درخت گیاه لاستیک در کشور تایلند است این لاستیک ها که لاستیک هندی، لاتکس، لاستیک آمازون، کوچو یا کائوچوک نیز نامیده می شوند، همانطور که در ابتدا تولید شد، از پلیمرهای ترکیب آلی ایزوپرن، با ناخالصی های جزئی دیگر ترکیبات آلی تشکیل شده است. تایلند، مالزی و اندونزی سه تولیدکننده پیشرو لاستیک هستند.
علاوه بر انواع لاستیک های سنتی ساخت دست بشر که در موارد مختلف مورد استفاده قرار می گیرند و توسط مواد و مشتقات نفتی ساخته می شوند، حدود یک چهارم لاستیک جهان از منابع طبیعی به دست می آید و تحت عنوان لاستیک طبیعی شناخته می شود(بر اساس آمار جهانی سال 2019). لاستیک طبیعی به دست آمده از گیاه لاستیک یا همان کائوچو به عنوان یک محصول کشاورزی شناخته می شود که از آن در تهیه و ساخت محصولات متنوع استفاده می گردد. ماده لاستیک، نقش مهمی در زندگی اقتصادی کشورهای در حال توسعه ایفا می کند. زندگی بیش از 30 میلیون خانواده در سراسر جهان، به نوعی با لاستیک ها و حمل و نقل در ارتباط است.
لاستیک طبیعی یک ماده برای لاستیک است که از شیره لاتکس درختان، به ویژه درختانی که از خانواده درختان Hevea و Ficus می باشند به دست می آید، بیشتر این نوع گیاه ها در کشور های تایلند و مالزی رشد میکنند. اگر بخواهیم لاستیک طبیعی را تعریف کنیم باید بگوییم لاستیک طبیعی یک ماده الاستومر یا پلیمر هیدروکربن به دست آمده از گیاه لاستیک است. این ماده یکی از انواع لاستیک هایی است که در فرآیندهای مختلف برای تولید محصولات لاستیکی متنوع به کار می رود. لاستیک طبیعی همچنین با نام های متداول لاستیک هندوستان، صمغ الاستیک و کائوچو شناخته می شود.
لاستیک طبیعی ماده ای است که به طور طبیعی از گونه های مختلفی از گیاهان خاص در مناطق مختلف جهان به دست می آیند. به علاوه، مهم ترین منبع این نوع لاستیک به درختان منطقه گرمسیری تعلق دارند که معمولاً از خانواده درختان Hevea شناخته می شوند. این درختان به طور متداول در نواحی برزیل و مناطق آمریکای جنوبی در شرایط آب و هوایی گرمسیری رشد می کنند.
درختانی که لاستیک طبیعی از آن ها به دست می آید در مناطق گرمسیری با میزان بارندگی کمتر از 2100 میلی متر و دمای 21 تا 28 درجه سانتی گراد رشد می کنند. با توجه به این موارد، ارتفاع درختان در این شرایط آب و هوایی به حدود 650 متر می رسد؛ بنابراین بهترین موقعیت جغرافیایی برای رشد درختانی که لاستیک طبیعی تولید می کنند، 10 درجه در دو سمت خط استوا است. به علاوه، گونه هایی از این نوع درختان در ناحیه شمال کشور چین، مکزیک و گواتمالا نیز مشاهده شده اند.
در سال 1876، فردی به نام سِر هنری ویکهام، حدود 70000 بذر درختان را از برزیل جمع آوری نمود و به شرق هندوستان آورد؛ جایی که اولین اقدامات برای تولید لاستیک طبیعی در جهان انجام گرفت. در حال حال کشورهای مالزی، اندونزی و تایلند، بزرگ ترین تولید کنندگان لاستیک طبیعی در جهان هستند؛ حالا بیشتر از 90 درصد از این ماده طبیعی در این سه کشور تولید می شود. طرح های جدید برای تولید لاستیک طبیعی در آفریقا نیز راه اندازی شده است. فیلیپین و کشورهای اروپایی نیز از لاستیک طبیعی تولید شده در اندونزی برای تولید لاستیک های دیگر استفاده می کنند.
لاستیک طبیعی در برابر کشش، پارگی و شکست، مقاومت زیادی دارد این ویژگی هم به این دلیل است که این ماده گیاهی خاصیت چسبندگی بالایی دارد و می تواند اجزای دیگر را در خود نگه دارد. لاستیک های طبیعی در برابر نور یا حرارت، مقاوم هستند. لاستیک طبیعی قابلیت چسبندگی بسیار عالی به سطح فلزی را دارد؛ این ویژگی کاربرد در تولید انواع تایر مناسب و مبدل حرارتی دارد.